از صنعت پتروشیمی به عنوان صنعتی ارزش آفرین یاد می شود؛ به عبارت دیگر، این صنعت، طلایه دار ایجاد ارزش افزوده در صنایع نفت وگاز است که مستلزم توجه و حمایت های ویژه از جانب بخش دولتی بوده و برای توسعه بیشتر نیازمند مشارکت بخش خصوصی است. بر این اساس، نگاه تصدی گرایانه بخش دولتی از طرح های پتروشیمی حذف و برای حضور فعالتر بخش خصوصی در این صنعت نسبت به قبل، اهمیت بیشتری درنظر گرفته شده است. بدلیل وجود ذخایر هیدروکربوری غنی و متنوع و همچنین دسترسی به آبهای آزاد درکشورمان ایران، سرمایه گذاری در این صنعت از حداقل ریسک برخوردار بوده ودر دهه اخیرتمایل بیشتر سرمایه گذاران را برای مشارکت در اجرای طرح ها موجب گردیده است.